... Ο Αστερίξ, Λεγεωνάριος!

Ταξιδιώτες σε απόγνωση!

Κάθε χρόνο, με το που μπαίνει ο Ιούλιος, αρχίζουν για τους περισσότερους από εμάς, τα υπαρξιακά δράματα.
Ποιός είμαι, πού πάω, γιατί δουλέυω υπερωρίες αφού δεν τις πληρώνομαι, υπάρχει ζωή μετά τις διακοπές και κυρίως, είχα καθόλου ζωή πριν τις διακοπές; Έτσι, η πρώτη του μηνός μας βρίσκει άλλους βετεράνους, άλλους εθελοντές κι άλλους απλούς αντικαταστάτες της ζωής στο τεράστιο αυτό στρατόπεδο δίπλα στο χωριό των ανυπότακτων τρελλών που ακόμη αντιστέκονται. Η ανθρωπογεωγραφία των Uderzo – Goscinny χαρτογραφεί αποκαλυπτικά τους εαυτούς μας λίγο πριν την άδεια, με τα μούσια μας να έχουνε φτάσει μέχρι το πάτωμα.
“Καταταγείτε” μας έλεγαν, “ξανακαταταγείτε” μας έλεγαν, μονολογεί ο χαρακτηριστικός λεγεωνάριος στον Αστερίξ, “αλλά ποτέ δεν μας είπανε τί μας περιμένει”! Κάπως έτσι είναι οι διακοπές στα ελληνικά νησιά.
Κάπως έτσι πρέπει να είναι οι διακοπές παντού. Η γοητεία του αναπάντεχτου.
Η άλλη έκφραση για όλες τις αναποδιές, κακοτυχίες, παρεξηγήσεις ή διάψευσης των πάσης φύσεως προσδοκιών. Και μπορεί αυτή η ματαίωση των πάντων να κάνει καλό στον άμετρο εγωισμό μας αλλά καταρρακώνει κάθε προσπάθεια για την πολυπόθυτη “διακοπή” από την καθημερινότητα, από τη ρουτίνα, από τα πάντα.
Βεβαία οι διακοπές ή διαλείψεις ή αναπάντητες εκ-κλήσεις παντού υπογραμμίζουν και τη σύμβαση – προυπόθεση της εξ ορισμού επιστροφής σε αυτά.
Όμως, είτε είμαστε ο εκατόνταρχος Τσαπατσούλιους είτε ο Τυπολάτριους, τουλάχιστον για φέτος να βρούμε το σωστό δρόμο κι αντί να επιστρέψουμε στο ρωμαικό στρατόπεδο, να εγκατασταθούμε οριστικά στο χωρίο εκείνων που ακόμη αντιστέκονται.

( το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο "ΟΛΑ" του "ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ", τεύχος Ιουλίου 2008.)