"Εσωτερική Ροζαλγία"

Το φθινόπωρο είναι η εποχή που οι περισσότεροι ρομαντικοί καλλιτέχνες λατρεύουν. Παρόλο που και η εποχή και οι ρομαντικοί καλλιτέχνες τείνουν να εξαφανιστούν ( χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό ), η μελαγχολία του εξακολουθεί να εμπνέει και να επηρεάζει δραστικά ζωές και διαθέσεις. 

Έτσι, αρκετοί βιώνουμε αυτή την περίοδο σαν ένα παρατεταμένο απόγευμα Κυριακής, με ορατή την απειλή της Δευτέρας που ξημερώνει. Τότε είναι που ανακαλύπτουμε ότι εμείς δεν γεννηθήκαμε για να πηγαίνουμε πάλι σχολείο, δουλειά, γραφείο, εφορία και τράπεζες.

Συνηθέστερα η διάθεση για αλλαγή εκτονώνεται στο βάψιμο των τοίχων του καθιστικού. 

Η τέχνη σώζει αρκεί να μην μπερδεύουμε την κατάθλιψη με την έμπνευση. 

Προτού υποκύψετε στη χαρά της ζωγραφικής κι εκείνη με τη σειρά της, στα τραύματα που της επιφέρει καθημερινά το οπλισμένο με μυστρί χέρι του Μπομπ Ρος στην ΕΤ3, δοκιμάστε την έκθεση της Άννας Δημητρίου, στις 17 Σεπτεμβρίου, στο Black Duck.

Δείτε το σχετικό βιντεάκι, εδώ http://vimeo.com/48553159