Προσοχή! Ακολουθεί ανάλυση πολιτικής διαφήμισης.

Ο Πάνος είναι ένας νέος της εποχής, με δερμάτινο μπουφάν. Ο Πάνος αγαπά τα πέτσινα. Τα λόγια. Τα μεγάλα. Μόλις έχει κερδίσει μια παρτίδα στο ποδοσφαιράκι στο σφεταιριστήριο της γειτονιάς. Με τα χρήματα, αγοράζει ένα πακέτο τσίκλες από το ψιλικατζίδικο( ο Πάνος δεν καπνίζει, ο Πάνος δεν έχει εξαρτήσεις), τονώνοντας την τοπική αγορά και ενημερώνεται για τα τελευταία νέα από τον περιπτερά/ασφαλίτη(επαγγέλματα που χάνονται). 

Συνεπαρμένος από αυτές τις μικρές χαρές της ζωής μπαίνει σε ένα παιχνιδάδικο. Όχι όμως σε οποιοδήποτε. Τα βήματα του δεν τον οδηγούν σε μεγάλη αλυσίδα πολυκαταστημάτων που η πρωταγωνίστρια της διαφημιστικής του καμπάνιας διεκδικεί το υπουργείο Πολιτισμού, όχι. Οι μεγαλοστομίες δεν είναι του χαρακτήρα του. Πίσω από τον Πάνο με το ενήλικο παρουσιαστικό, κρύβεται ένα παιδί. Ίσως και περισσότερα. 

Ο Πάνος δεν επιστρέφει μόνο στην παλιά του γειτονιά αλλά και στην παιδική ηλικία. Μπορεί να έχει ενδυθεί την επαναστατικότητα του ρούχου ως κουστούμι των πολιτικών του πεποιθήσεων αλλά, μέσα του, παραμένει το ίδιο αγνός, το ίδιο παιδί,  όπως την πρώτη μέρα που κατέβηκε στην πολιτική.

Εκεί, στο παιχνιδάδικο, σε ένα απρόσμενο γύρισμα της μοίρας, ο νέος της εποχής έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με πρόσωπο με το παιδί που όλοι οι άντρες έχουν μέσα τους. Μόνο που το συγκεκριμένο έχει και τρενάκι. Το τρένο αποτελεί ισχυρό αντρικό ταμπού και στο φυλετικό τους ασυνείδητο έχει γράψει τόσα πολλά χιλιόμετρα, που δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί. Ο Φρόυντ πάντως έχει δημοσιεύσει σχετική διατριβή που συνδέει το κατά τα άλλα αθώο παιδικό παιχνίδι με πολλά σύνδρομα και γιαγιάδες. 

Η δήλωση περί κλειδώματως των παππούδων στα σπίτια από τον Πάνο δεν είναι καθόλου άκαιρη και αποτελεί παρέμβαση/παραδοχή/κραυγή για βοήθεια εξ ονόματος μεγάλης μερίδας πληθυσμού. 

Κι ενώ κάποιοι συνομήλικοι του παίζουν ακόμη μπαλίτσα στα γήπεδα (επαγγέλματα που χάνονται Νο2), ο ίδιος, από πολύ μικρός, αναγκάστηκε να διακόψει την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας για να μπει στον στίβο της βιοπάλης. Γι αυτό και τώρα, στοργικά, ως δεύτερος πατέρας ή μεγαλύτερος αδελφός σκύβει πάνω από το μικρό Αλέξη και του ανοίγει την καρδιά του, μεταφέροντας του όσα του δίδαξε η ζωή.

Η μητέρα του μικρού Αλέξη, ενδυματολογικά έρχεται από το σήριαλ "Χειμωνιάτικη Λιακάδα" με πρωταγωνιστή τον Απόστολο Γκλέτσο (επαγγέλματα που χάνονται Νο3). Η φωνή της κρύβει αξιοπρεπή θυμό για το χθες(του γιού της) πριν μπει στη ζωή τους ο άγνωστος "θείος" και συγκρατημένη αισιοδοξία για το αύριο - μετά την τυχαία γνωριμία με το νέο μέλος της οικογένειας.

Ο Πάνος θα μπορούσε να είναι πολλά πράγματα στη ζωή του. Το λέει και το μπουφάν του. Όμως ο Πάνος έχει περπατήσει μέσα στη νύχτα και ξέρει τί ξημερώνει η ζωή. Δεν φοβάται τις ευθύνες ο Πάνος. Κάπου κάπου μόνο, όταν δεν τον βλέπει κανείς,  επιτρέπει στον εαυτό του να χαλαρώσει και αφήνει τα βήματα του να τον οδηγήσουν πάλι πίσω. Στην παλιά του γειτονιά. Στο παιχνιδάδικο. Εκεί, οπού μπορεί ακόμη να κοιτάξει ένα παιδί ίσια στα μάτια.

Γιατί ο Πάνος είναι ένας Ανεξάντλητος Έλληνας!